Blanc de blancs
Uz zakonom propisane oznake pjenušavog vina na naljepnici (poput naziva proizvoda, najčešće ime tvrtke, ime proizvođača ili fantazijsko ime, oznaku tipa,(brut, extra sec, sec, demi sec, doux) t.j. pripadnosti skupini prema sadržaju neprevrelog šećera, postupka proizvodnje, poput charmat, tredicionalna metoda itd. i drugih…) je oznaka (najčešće u Francuskoj) kojom se potrošača informira da je pjenušavo vino u boci proizvedeno isključivo iz bijelog grožđa (najčešće iz chardonnay-a ili pinota bijelog).
Ako je pjenušac proizveden iz bijelog vina koje je dobiveno iz crnog grožđa (npr iz pinota meunier ), tada može biti obilježen kao blanc de noir.
Brut
(fr.), tip suhoga pjenušavog vina u kojemu je sadržaj, neprevrelog šećera u najvećem broju zemalja između 5 i 8 g/l. Prema Pravilniku o proizvodnji vina (NN 2/05.), prirodna pjenušava, biser i gazirana vina sa sadržajem neprevrela šećera manje od 6 g/l označavaju se kao extra brut, a sva takva vina s manje od 15 g/l mogu nositi i oznaku brut. Istim se imenom naziva „nedogotovljeni” pjenušac, proizveden postupkom méthode champenoise, onaj kojemu još nije dodan liqueur d’expedition. Suhi pjenušac bez ostatka neprevrela šećera ponekad se označava i kao Brut de Brut.
Extra sec
(čit. ekstra sek), isto što i extra dry – (čit. ekstra draj), engl. označavanje pjenušaca u skladu s našim Pravilnika o proizvodnji vina (NN 2/05.) kad oni sadrže od 12 do 20 g/l neprevrela šećera. Prema nekim drugim klasifikacijama, ta je granica između 15 i 25 g/l.
Sec
(fr. čit. sek). Oznaka za suho vino.
Suho vino
Oznaka je tipa vina prema sadržaju neprevrela šećera. S enološkog stajališta, suha su vina ona u kojima je sadržaj neprevrelašećera manji od 2 g/l, jer, su ona biološki (u pogledu refermentacije, ali i nekih drugih štetnih pretvorbi) stabilna. Zakonom i Pravilnikom o vinu (kako kod nas, tako i u drugim zemljama koje su donijele takve propise), najčešće se kod bijelih, ružičastih, crnih, biser i gaziranih te žutih vina u skupinu suhih uvrštavaju vina s najviše 4 g/l neprevrela šećera. Ako je ukupna kiselost vina (koja se u nas iskazuje kao vinska kiselina i njen sadržaj, Pravilnikom o proizvodnji vina NN 2/2005, propisuje na najmanje 4 i najviše 14 g/l) uvećana za 2 g/l, tada se među suha vina može svrstati i vino koje sadrži više od 4 g/l šećera (ali ne više od 9 g/l). Isto tako, u tip polusuhih vina mogu se svrstati ona vina kod kojih je ukupna kiselost uvećana za 10 g/l s tim da u njima sadržaj šećera može biti i veći od 12 g/l, ali ne smije biti iznad 18 g/l. Suha alkoholizirana vina su ona koja sadrže od 6 do 40 g/l neprevrela šećera, a suha aromatizirana vina ona kod kojih je taj sadržaj do 50 g/l. Kod pjenušavih vina taj se sadržaj u raznim klasifikacijama različito propisuje (od 0 do 15 ili od 0 do 50 g/l). Klasifikacije koje u suha pjenušava vina uvrštavaju pjenušce sa sadržajem šećera od 0 do 50 g/l obično ovaj tip vina dalje dijele u brut (najviše do 15 g/l), ekstra suha (od 15 do 25 g/l) i suha (s više od 25 pa do 50 g/l neprevrela šećera). U takvim klasifikacijama u polusuha pjenušava vina se uvrštavaju ona koja sadrže od 50 do 80 g/l neprevrela šećera, a tip poluslatkoga pjenušavog vina se ni ne predviđa.
Demi sec
(fr.), polusuho, tj oznaka tipa vina spram sadržaja neprevrela šećera.
Doux
(fr.), oznaka za tip slatkog vina.
Izvor: Vinopedia