uz cognac najpoznatije je francusko alkoholno piće. Zona proizvodnje ograničena je na istoimenu regiju u departmanu Gers i dijeli se na tri proizvodna područja Bas Armagnac, Tenareze i Haut Armagnac.
Proizvodnja armagnaca je pod nadzorom posebnog udruženja (Bureau National Interprofessionnel de l’Armagnac, skraćeno BNIA) koje se brine o poštovanju Zakona (iz 1905.) i drugih propisa kojima je određeno područje proizvodnje, sortiment loze preradbom koje se dolazi do ove vinske rakije, vinjaka (to su uz direktno rodeći hibrid Baco 22A u manjoj mjeri još i ugni blanc, folle blanche, collombard, clairette i još drugih devet sorata), tehnološki postupak preradbe grožđa, način destilacije i čuvanja, pa sve do označavanja u prometu. Za razliku od alambika (koji služi u proizvodnji cognaca) armagnacais, kako se naziva destilacijski aparat za ovu rakiju, radi kontinuirano, a to znači da nema odvajanja tokova. Proizvedeni destilat (jačine od 58 do 63% vol. ) odležava u drvenim bačvama od jedne do pet i više godina.
Neposredno prije razlijevanja u boce i stavljanja u promet destilat se razblažuje s mekom vodom na 40% vol. Iako su Francuzi ljubomorni na svoj jezik, iz gospodarskih razloga kakvoću svojih proizvoda često označavaju i engleskim kraticama. Primjerice, oznaku „Monopole Selection de Luxe” nosi proizvod s više od 1 a manje od 4 god. Oznaku „VO” (Very Old) V. S. O. P (Very Superior Old Pale) i „Reserve” mogu nositi proizvodi od 4 godine, dok se 5 i više godina odležani a. označavaju „Extra”, „Napoleon” „Vielle Reserve” i „Hors d’Age”. Godišnja proizvodnja varira između 20.000 i 50.000 hl a. a. (apsolutnog alkohola), a to odgovara količini od 5,000.000 i 12.500.000 l gotova proizvoda.
Izvor: Vinopedia
